celikci
New member
carlotta bertotti kahramanıydı “Sırtlanlar” 18 Nisan Salı günkü bölümde: 22 yıl boyunca yüzünün yarısını bir doğum lekesiyle kapatan kadın, kusurunu kabullenmekte üstesinden gelmek zorunda kaldığı zorluklardan ve biricikliğini takdir etmeyi nasıl öğrendiğinden bahsetti. “Doğduğumda gözümde bir nokta vardı – dedi Bertotti -, doğum travmasını düşündüler. Bunun yerine benimle birlikte büyümeye ve tüm hayatım boyunca yüzümü işaretlemeye yazgılı bir şeydi. Adı Ota Nevusu, pigmentlerin iyi huylu bir değişikliğidir. Tabiri caizse iyi huylu, çünkü başladı küçüklüğümden beri beni incitti. Okula gitmeden önce, bakışlarla ve sorularla yüzleşmek zorunda kalmamak için makyaj yapmak ve özel bir kontakt lens takmak için saatler harcadım. Etrafıma bir duvar örmüştüm. Ailem ve benden başka kimse kim olduğumu göremedi ve aynada sadece bir ucube, yanlış kişiyi gördüm.”
Bertotti daha sonra hayatında nasıl bir değişiklik yapmaya karar verdiğini anlatırken, yıllarca onu önyargı korkusuna zincirleyen sırrını da açıklıyor: “Ama bir gün yeter dedim. Yazdı, sahildeydim, arkadaşlarımla oradaydım, onlara hiçbir şey söylemeden makyajımı çıkardım ve sordum: bir tuhaflık fark ettin mi? Hiç bir şey. Sessizlik. bir yayın – dedi -. On sekiz yıl boyunca görünüşümü saklamıştım ve başkaları gibi görünmeye çalışırken kendim gibi görünmeyi bırakmıştım. Ancak bugün, saklamama gerek olmadığını, benzersizliğimi başkalarının kendilerini ifade etmesine yardımcı olmak için kullanabileceğimi anladım. Farklı hissetmek ürkütücüdür ama tam da farklılıklar içinde kendinizi özel, belki de değerli keşfedebilirsiniz ve bu nedenle size bakarlarsa, bırakın baksınlar.”
Bertotti daha sonra hayatında nasıl bir değişiklik yapmaya karar verdiğini anlatırken, yıllarca onu önyargı korkusuna zincirleyen sırrını da açıklıyor: “Ama bir gün yeter dedim. Yazdı, sahildeydim, arkadaşlarımla oradaydım, onlara hiçbir şey söylemeden makyajımı çıkardım ve sordum: bir tuhaflık fark ettin mi? Hiç bir şey. Sessizlik. bir yayın – dedi -. On sekiz yıl boyunca görünüşümü saklamıştım ve başkaları gibi görünmeye çalışırken kendim gibi görünmeyi bırakmıştım. Ancak bugün, saklamama gerek olmadığını, benzersizliğimi başkalarının kendilerini ifade etmesine yardımcı olmak için kullanabileceğimi anladım. Farklı hissetmek ürkütücüdür ama tam da farklılıklar içinde kendinizi özel, belki de değerli keşfedebilirsiniz ve bu nedenle size bakarlarsa, bırakın baksınlar.”