celikci
New member
“1943 – O Yıl…”ın yolu daha sonra izleyiciyi 43’ün sembolik mekanlarına götüren ve bunu çok nadir dönem malzemeleri, sembolik objeler, doğrudan tanıklıklar ve yorumlarıyla anlatan bir yolda açılıyor. yetkili tarihçiler, psikologlar ve askeri tarih uzmanları. Toplanan müdahaleler arasında şunlar öne çıkıyor: Fausto Bertinotti, Giordano Bruno Guerri, Vittorio Sgarbi, Gianni Vattimo, Massimo Cacciari, Gianni Letta, Renzo Arbore, Pupi Avati, Pippo Baudo ve Achille Occhetto.
basın ofisi
“1943 – O yıl…” | 1. taksit
İlk bölüm, 8 Eylül 1943’te iletilen haberin ülkede kaosu başlattığı ve İtalyan ordusunun Slav cephesinde, Yunan adalarında ve Afrika’dan geriye kalanlarda savaşmasına neden olan ateşkesin kroniğinden hareket ediyor. cephe tamamen eski Alman müttefikinin insafına kalmıştır. Program, geriye dönük bir hareketle faşizmin çöküşüne (25 Temmuz) yol açan olayları yeniden inşa ediyor: ARMIR’in (Rusya’daki İtalyan Ordusu) bozguna uğramasından, Sicilya’daki Anglo-Amerikan çıkarmalarına, Müttefiklerin halı bombalamalarının baskısına kadar. İtalyan halkının dramatik ekonomik ve sosyal koşullarına. Bölüm sırasında, hiyerarşiler arasındaki bölünmeler ve rekabetler (Almanya ile ittifak zamanından bu yana, Starace tarafından övülen ve Ciano, Grandi, Bottai ve diğerleri tarafından karşı çıkılan), Hitler’in Mussolini’ye karşılıksız hürmeti ve Hitler’in İtalyanları küçümsemesi ortaya çıkıyor. 1943’ten sonra İtalya’da kalan tek faşistin kendisi de tutuklanan Mussolini olduğu söylendi ama bu, savaş sonrası dönemde Sıradan Adam’ın içinden doğmuş bir olaydı. Özel bölüm bir dizi soruyu gündeme getiriyor: Ventennio ikna edici gücünü ne zaman ve neden tüketti? İtalyanlar faşist (ya da faşizmin kölesi) olmayı ne zaman ve neden bırakıyor? Faşizmin bir rejim olmasına rağmen, hiyerarşiler içinde, Kraliyet ile Mussolini arasında, faşist milislerle ordu arasında hangi güvensizlik ve düşmanlık, 1922’den bu yana ülke yönetimini özellikle karmaşık hale getirdi? Bir diktatörlük hangi nedenlerden ötürü Büyük Faşizm Konseyi gibi set ve kontrol araçlarını muhafaza etmiştir? Badoglio’nun Mussolini’yi görevden alması ve tutuklaması yasal mıydı?
“1943 – O yıl…” | 2. taksit
İkinci bölüm, Mussolini’nin halihazırda tutuklu olduğu ve Hitler’in onu serbest bırakmak, dostluğunu kanıtlamak ve onu Müttefikler tarafından tanınmayan ancak saldırgan olarak değerlendirilen işbirlikçi bir devleti yönetmeye zorlamak için onu arattığı sırada ilan edilen ateşkesten bir kez daha hareket ediyor. şiddetli hava saldırılarına maruz kaldı. Quercia Operasyonu, Mussolini’nin artık burjuva durumuna indirgenmiş ve günlerini bir an önce bitirmeye hevesli ruh hali gibi her ayrıntısıyla yeniden inşa edilmiştir. Bu nedenle, CSR’nin (İtalyan Sosyal Cumhuriyeti) meşruluğundan, Almanya tarafından İtalya’ya karşı her zaman yöneltilen “ihanet” suçlamalarının ne kadar sağlam temellere dayandığından ve 1943’ten önce İtalya’nın Alman müttefiki tarafından uğradığı birçok ihanetten bahsediyoruz. Daha sonra İç Savaş’ın prodromları, Salò gönüllülerinin motivasyonları ile anti-faşist partizanların motivasyonları karşılaştırılarak yeniden yapılandırılıyor. Birkaç yıl içinde faşizm içinde doğup büyüyen ve ağır biçimde militarize olmuş bir neslin anti-faşist, hatta çoğunlukla ikna edici bir şekilde komünist olmasına yol açan kültürel ve psikolojik mekanizmalar üzerinde akıl yürütüyoruz. Fedakarlığı işbirlikçi olmayan ve dolayısıyla anti-faşist değeriyle hem tarihçiler hem de kurumlar tarafından gecikmiş olarak kabul edilen İtalyan Askeri Enterneleri olan IMI’nin hapishane koşullarını anlatıyoruz. Hâlâ ısrarcı olan “kara efsaneler” (amirallerin “ihaneti”; IMI’nin “korkaklığı”; “Salò çocukları”nın idealizmi; partizanlar tarafından uygulanan “haydutluk”) yaratan baskıları ve propaganda çarpıtmalarını yeniden inşa ediyoruz. (sivillere karşı bile) ve hatalı inançlar (örneğin, Kuzey’i bombalayanların Almanlar olduğu gibi), Anglo-Amerikan kurtarıcıların savaş suçları hakkında konuşmaktaki isteksizlik gibi.
basın ofisi
basın ofisi
“1943 – O yıl…” | 1. taksit
İlk bölüm, 8 Eylül 1943’te iletilen haberin ülkede kaosu başlattığı ve İtalyan ordusunun Slav cephesinde, Yunan adalarında ve Afrika’dan geriye kalanlarda savaşmasına neden olan ateşkesin kroniğinden hareket ediyor. cephe tamamen eski Alman müttefikinin insafına kalmıştır. Program, geriye dönük bir hareketle faşizmin çöküşüne (25 Temmuz) yol açan olayları yeniden inşa ediyor: ARMIR’in (Rusya’daki İtalyan Ordusu) bozguna uğramasından, Sicilya’daki Anglo-Amerikan çıkarmalarına, Müttefiklerin halı bombalamalarının baskısına kadar. İtalyan halkının dramatik ekonomik ve sosyal koşullarına. Bölüm sırasında, hiyerarşiler arasındaki bölünmeler ve rekabetler (Almanya ile ittifak zamanından bu yana, Starace tarafından övülen ve Ciano, Grandi, Bottai ve diğerleri tarafından karşı çıkılan), Hitler’in Mussolini’ye karşılıksız hürmeti ve Hitler’in İtalyanları küçümsemesi ortaya çıkıyor. 1943’ten sonra İtalya’da kalan tek faşistin kendisi de tutuklanan Mussolini olduğu söylendi ama bu, savaş sonrası dönemde Sıradan Adam’ın içinden doğmuş bir olaydı. Özel bölüm bir dizi soruyu gündeme getiriyor: Ventennio ikna edici gücünü ne zaman ve neden tüketti? İtalyanlar faşist (ya da faşizmin kölesi) olmayı ne zaman ve neden bırakıyor? Faşizmin bir rejim olmasına rağmen, hiyerarşiler içinde, Kraliyet ile Mussolini arasında, faşist milislerle ordu arasında hangi güvensizlik ve düşmanlık, 1922’den bu yana ülke yönetimini özellikle karmaşık hale getirdi? Bir diktatörlük hangi nedenlerden ötürü Büyük Faşizm Konseyi gibi set ve kontrol araçlarını muhafaza etmiştir? Badoglio’nun Mussolini’yi görevden alması ve tutuklaması yasal mıydı?
“1943 – O yıl…” | 2. taksit
İkinci bölüm, Mussolini’nin halihazırda tutuklu olduğu ve Hitler’in onu serbest bırakmak, dostluğunu kanıtlamak ve onu Müttefikler tarafından tanınmayan ancak saldırgan olarak değerlendirilen işbirlikçi bir devleti yönetmeye zorlamak için onu arattığı sırada ilan edilen ateşkesten bir kez daha hareket ediyor. şiddetli hava saldırılarına maruz kaldı. Quercia Operasyonu, Mussolini’nin artık burjuva durumuna indirgenmiş ve günlerini bir an önce bitirmeye hevesli ruh hali gibi her ayrıntısıyla yeniden inşa edilmiştir. Bu nedenle, CSR’nin (İtalyan Sosyal Cumhuriyeti) meşruluğundan, Almanya tarafından İtalya’ya karşı her zaman yöneltilen “ihanet” suçlamalarının ne kadar sağlam temellere dayandığından ve 1943’ten önce İtalya’nın Alman müttefiki tarafından uğradığı birçok ihanetten bahsediyoruz. Daha sonra İç Savaş’ın prodromları, Salò gönüllülerinin motivasyonları ile anti-faşist partizanların motivasyonları karşılaştırılarak yeniden yapılandırılıyor. Birkaç yıl içinde faşizm içinde doğup büyüyen ve ağır biçimde militarize olmuş bir neslin anti-faşist, hatta çoğunlukla ikna edici bir şekilde komünist olmasına yol açan kültürel ve psikolojik mekanizmalar üzerinde akıl yürütüyoruz. Fedakarlığı işbirlikçi olmayan ve dolayısıyla anti-faşist değeriyle hem tarihçiler hem de kurumlar tarafından gecikmiş olarak kabul edilen İtalyan Askeri Enterneleri olan IMI’nin hapishane koşullarını anlatıyoruz. Hâlâ ısrarcı olan “kara efsaneler” (amirallerin “ihaneti”; IMI’nin “korkaklığı”; “Salò çocukları”nın idealizmi; partizanlar tarafından uygulanan “haydutluk”) yaratan baskıları ve propaganda çarpıtmalarını yeniden inşa ediyoruz. (sivillere karşı bile) ve hatalı inançlar (örneğin, Kuzey’i bombalayanların Almanlar olduğu gibi), Anglo-Amerikan kurtarıcıların savaş suçları hakkında konuşmaktaki isteksizlik gibi.
basın ofisi